Διευθυντής
Αντί ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟΥ
Η εμπειρία από την τριετία που υπηρέτησα ως δάσκαλος στο νεοϊδρυθέν 1/θ Ειδικό Δημοτικό Σχολείο Τυφλοκωφών Καλλιθέας στο ΚΕΑΤ, ήταν κάτι που με σημάδεψε. Τότε μου ζητήθηκε από την ένθετη παιδική εφημερίδα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ, «οι ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ πάνε παντού», να απαντήσω στο ερώτημα «Πόσο ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ είσαι;». Η απάντηση μου, που δημοσιεύθηκε με την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» της 4-12-2004, περιγράφει ότι και όσα προσπαθώ ως δάσκαλος, 26 χρόνια τώρα.
«Πόσο ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ είσαι;»
Σαν δάσκαλος τυφλοκωφών , δηλαδή μαθητών που έχουν πρόβλημα τόσο στην όραση τους όσο και στην ακοή τους , μόνο ως ερευνητής δάσκαλος μπορείς να σταθείς δίπλα τους και να τους βοηθήσεις. Οι μαθητές μου είναι παιδιά περισσότερο με ξεχωριστές ικανότητες παρά με ειδικές ανάγκες όπως συνηθίζεται να λέγεται. Για να βρεις όμως ή καλύτερα να ανακαλύψεις αυτές τις ξεχωριστές ικανότητες , πρέπει να γίνεις ερευνητής , γιατί αυτό που εύκολα φαίνεται είναι οι ειδικές ανάγκες και όχι οι ξεχωριστές , οι ιδιαίτερες ικανότητες που είναι προικισμένοι οι μαθητές μου αλλά και κάθε άνθρωπος. Πολλές φορές οι μαθητές κρύβουν μέσα τους τα χαρίσματά τους αλλά χρειάζεται κόπος για να σε εμπιστευθούν πρώτα , μετά να σε αφήσουν να καταδυθείς μέσα τους και να τα ανακαλύψεις. Είναι απαραίτητο όμως να γίνει αυτό , γιατί απάνω στα χαρίσματα κάθε παιδιού οικοδομεί ο δάσκαλος.
Γίνεσαι ακόμη ερευνητής των αισθήσεων, για να ξέρεις πόσο λίγο ή πόσο πολύ ακούει και βλέπει ο κάθε μαθητής σου, ερευνητής και εφευρέτης ώστε τα ευρήματά σου να κάνουν το μάθημα κατανοητό για τα παιδιά, τέλος ερευνητής της ίδιας σου της ψυχής έτσι όπως την ξεδιπλώνεις μπροστά στους μαθητές σου.
Ο δάσκαλος των τυφλοκωφών μαθητών πρέπει να ερευνήσει και να βρει όλους τους τρόπους που θα τον μεταμορφώσουν σε ήλιο , γιατί το τυφλοκωφό παιδί είναι σαν το ηλιοτρόπιο που γυρίζει το άνθος του πάντα στις ακτίνες του ήλιου, γιατί μόνο αυτές αναγνωρίζει και μόνο το φως τους και η ζέστη τους το αναπτύσσουν αλλά και το ομορφαίνουν.
Νικόλαος Ι. Δημητρίου
Δάσκαλος Τυφλοκωφών